We legden ons oor dit keer te luister bij het echtpaar Jo van Hees (81) en Cherry van der Leij (75). Met hen halen we herinneringen op over oud-Nijmegen en hun inzet voor de Dukenburgse samenleving.

Jo, hoe ben je in Dukenburg verzeild geraakt?
‘Vanaf 1966 woon ik in Dukenburg, begonnen in Aldenhof. In het begin in een eengezinswoning. Sinds 1989 samen met Cherry. In mijn begintijd daar was de bouw nog volop aan de gang. We baggerden door de modder en waren aangewezen op noodwinkels, zoals supermarkt Beerkens en andere basisvoorzieningen: een bank, een apotheek en zo.

Of we gingen naar Hatert voor de boodschappen. Ik woonde eerst in Hatert. Met twee kinderen werd onze woning in de Turkooisstraat te klein. Ik had daarvoor al de nodige verhuizingen achter de rug. Geboren in de Dominicanenstraat, de Kwartelstraat vanaf mijn derde, de Kanaalstraat, de Van Heemskerckstraat, de Floraweg en de Hugo de Grootstraat. Nimwegenaar pur sang dus. Ik heb gewoond in alle windrichtingen van Nijmegen. Dat we nu al weer jarenlang in Dukenburg wonen, bewijst dat we het hier naar de zin hebben.

We wonen sinds 1995 in Zwanenveld en vanuit onze hoge flat kunnen we over Nijmegen kijken. Jammer genoeg kunnen we door een nog hogere torenflat in de stad de Stevenstoren niet meer zien.’

Stadsmens ‘Als echt stadsmens met veel goede herinneringen aan oud-Nijmegen, het uitgaan enzovoorts, was het wel wennen in Hatert en Dukenburg. Met de slee de berg af in het Kronenburgerpark of met een ladder een ijsgladde Grotestraat af… Nijmegen kende gezellige bruine kroegen, zoals de Oude Toelast, Fanny Kersten, Joost Kelder, de kelder van Van Boxtel. Een gezellige tijd, niet te vergelijken met de latere nieuwbouwwijken.

Het was het naoorlogse Nijmegen, met de kaalslag door het bombardement en de wederopbouwperiode. Met de oude haven, waar de goederen van de Marshallhulp aankwamen. De processies door de stad, het groots door Carel Briels gewaagde, jammerlijk mislukte festijn en het wielrennen achter de motor in de Goffert, enzovoort, enzovoort.

Uiteindelijk ben ik dus in de Aldenhof terechtgekomen. De stadsverwarming werd een mislukking. Woningnood was er nog. We waren blij met onze woning met drie slaapkamers in Aldenhof. De kinderen gingen naar de Dag Hammerskjoldschool. Een groep Zweden, landgenoten van hem, waren bij ons een keer te gast.

We nestelden ons steeds meer in Dukenburg. Ik ging meehelpen als vrijwilliger bij het sporten op deze school. Ik kwam meer en meer in het sociale gebeuren terecht. Zoals meehelpen in de Buurtschapservice, elkaar helpen met klussen. Later de Vietnamese bootvluchtelingen helpen met lessen Nederlands in de zeventiger jaren. En verder met de bezorging van het parochieblad. Dit deed ik op zaterdag en ’s avonds naast mijn baan.

Ik werkte vanaf 1960 bij Willem Smit Trafo en de dochteronderneming Envimag BV (supergeleide magneten). In een avondopleiding had ik vroeger de ambachtsschool gevolgd. Ik werkte toen overdag als metaaldraaier. Via de FNV doe ik belastinghulp.

Goede herinneringen hebben we aan het mee-organiseren van Zwanenveld beleeft het, de multiculturele ontmoetingsdag Zwanenveld in het Wijkcentrum Dukenburg in 2001. In 2006 in het Triavium de Ontmoetingsdag der continenten met allerlei landenvlaggen, hapjes en optredens, goed voor 850 bezoekers. Cherry, die ik later leerde kennen, was actief met verschillende creatieve hobby’s in de Hobbywerkplaats Dukenburg met boetseren, spekstenen en schilderen. Ze deed ook seniorengym. Verder was ze actief bij StAAD. Samen gingen we line-dancing beoefenen.

Biljarten werd ook een hobby van mij.’ Biljartclub ‘Heftig was het moment toen we met de biljartclub SOOS-82 in 2012 van de bejaardensoos in Zwanenveld moesten verkassen naar De Turf in Malvert. Tegenwoordig spelen we daar van maandag tot en met vrijdag van 13 tot 17 uur. Er is vrije inloop om kennis met deze biljartclub te maken. Wijkmanagers Eric van Ewijk en Marjo van Ginneken hebben ons toen goed geholpen.

Ik hielp mee in de bewonerscommissie van onze flat en het Bewonersplatform Zwanenveld. Met woningvereniging Kolping – nu Talis – konden we het weleens niet eens zijn, zoals over de kosten van de groenvoorziening of het percentage huurverhoging of de vergoeding bij de grote renovatie.’ Naar hun zin Met alle plussen (het groen, bewonerscontacten, de OV-verbindingen, activiteiten, het verenigingsleven, de voorzieningen en anderen), maar ook de minnen (zoals weinig uitgaansmogelijkheden, leegstand van verschillende winkels door de hoge huren) hebben ze het nog prima naar hun zin in Dukenburg…

Voor alle overige herinneringen klik HIER