Van voorganger tot coach.

Dit gesprek met dominee Johan Dorst en pastor Joska van der Meer gaat over de periode 2001-2016 van de Ontmoetingskerk.

Ons gesprek vindt plaats in de grote en mooie bovenruimte van de Ontmoetingskerk in de Meijhorst, een bijzondere kerk. Joska is er vanaf oktober 1994 en Johan is in april 2001 gekomen. Tot de dag van vandaag zijn beiden werkzaam in deze bruisende geloofsgemeenschap.
Op mijn vraag welke drie belangrijke thema’s binnen dit tijdvak tot de verbeelding spreken, noemen zij achtereenvolgens: ‘de Kerk in de wijk’, ‘het samendoen in steeds verder gaande oecumene’, en ‘de creatieve kant in het aanbod’, die tot uiting komt in het theaterweekend, de kunst en de muziek.

Wij zijn een levendige kerk die midden in het leven van het stadsdeel Dukenburg staat. Een kerk die voor en door de gemeenschap wordt gemaakt en daaraan haar betekenis ontleend. Samen is een sleutelbegrip en wij gaan met velerlei wijkinstanties verbindingen aan om activiteiten in de kerk te organiseren. Wij hebben beiden geïnvesteerd om de lijntjes op te pakken die nodig zijn om een vitale kerk te zijn en vooral te blijven. Of dit nou het thema de deeleconomie of de voedselbank betreft.

Waar komt deze drive vandaan? Ik hoor en lees van hun gezichten af dat beiden met volle overtuiging voor deze visie staan en deze grote maatschappelijke betrokkenheid zit ook in beide persoonlijkheden verankerd.

Johan vindt het begrip ‘oecumene’ een cruciaal woord waarin hij volledig gelooft, ook naar de toekomst. Het woord krijgt haar inhoudelijke betekenis in deze samenwerkende kerk, in haar blik op de wereld, in haar verbindingen met de wijk en het stadsdeel Dukenburg.

Naar buiten toe hebben wij één gezicht en dat maakt dat we naar binnen ook één gezicht hebben: we hebben het samen te doen!
Wij zijn een team van drie pastors en we rouleren door tot en met de vieringen. Echter, we werken niet toe naar één “oecumenische club”. Wij slagen er hier in om het sterke, de kracht van beide tradities, te gebruiken.

De kerkbezoekers hebben zo hun eigen taal om uiting te geven aan de elementen die ze vanuit hun eigen ‘geloofshuis’ missen: “we hebben de preek gemist” of “we hebben de communie gemist”. Vanuit welke traditie dit gezegd wordt, laat zich raden!De visie en de daaruit voortvloeiende consequenties (in de wekelijkse praktijk) uit het gezamenlijk beleidsplan van 2003, hebben zowel de katholieken als de protestanten onderschreven. Tijdens ‘gemeenteavonden’ (protestants fenomeen) zijn de mensen geïnformeerd en konden ze meepraten. Middels deze gespreksronden hebben ‘parochie-en gemeenteleden, na het pastorteam en beide besturen, groen licht gegeven aan deze toekomstvisie.

Naast de alledaagse nuchterheid van ‘daar-moeten-we-aan’ en ‘het is pure noodzaak’, was er ook een onderstroom van ‘willen we vitaal blijven’, dan ‘horen we samen te werken’!

Natuurlijk waren er nuanceverschillen ten aanzien van dat ‘samenwerken’. Vooral de hier opgegroeide Dukenburgers en de ‘gemengde stellen’ in deze kerk, vonden dat het wel wat meer samen kon gaan.
We hebben afgesproken dit proces met regelmaat te evalueren.

Toch zien zij, als ons ‘waagstuk’ het eerste weekend van de maand en dit 12 keer per jaar op de zaterdag en zondag.Het betreft de oecumenische vieringen, die niet meer pastor afhankelijk zijn en waarin de gemeenschap, de leken zelf, het gaan doen. De inhoud van de viering wordt geborgd door de pastors, maar onze rol hierbij verschuift nadrukkelijk van voorganger naar coach.

Daarnaast is er natuurlijk alle tijd voor de zaken die je van een kerk mag verwachten. Het diaconale en sociale werk, de lezingen en de gespreksgroepen. In ons ‘aanbod’ staan eigenlijk nog steeds ‘vieren-leren-dienen’ centraal. Ieder weekend kunnen mensen in vieringen zingen en bidden, ook in de eigen traditie. We hebben een waardevolle en zinvolle kalender ontwikkeld. Er zijn zeven koren ieder met een eigen muziekstijl. Vaak zingen er zowel katholieken als protestanten in zo’n koor.

Onze levendige Ontmoetingskerk heeft met haar vieringen en rituelen, haar wortels (verworteling) in de katholieke, protestante en oecumenische traditie.Het mooie is dat we niet door wrijving zijn gaan glanzen, maar meer door tegen elkaar aan te schurken. Er is geen ‘ons’ en ‘jullie’, de zaken in de beleving van het geloof mogen ook verschillend zijn.

Ons succes is gelegen in de combinatie van een aantal factoren. Het pastorteam is model gaan staan en blijkt een stabiele factor, de eerder genoemde noodzaak en met name de positieve lijn die we voorstaan: samen kunnen we het wel.
Vanuit de diaconale groep helpen wij mensen en het maakt niet uit van welke huize je bent. Het succes zit hem ook in het delen van dezelfde plek, het gebouw van de Ontmoetingskerk waar je elkaar tegen komt.

Eigenlijk is het een heel natuurlijk proces geweest, waarbij door de tijd heen de mensen ons en mekaar hebben leren kennen en bij specifieke zaken weten ze ons echt wel te vinden.

Bijzonder voor de Rooms-katholieke parochie is dat de dagelijkse leiding in handen is van twee vrouwen, Joska van der Meer en Jeanne Rens.
Deze kerk is vanuit het begin een ‘proeftuin’ genoemd. Voor het doorontwikkelen van die opdracht is er steeds ruimte gebleven en gegeven, ook door het bisdom Den Bosch. Dit heeft ongetwijfeld te maken met het beeld van de Ontmoetingskerk: een kerk waar je vertrouwen in hebt, die op basis van een doordacht proces met beleid is door ontwikkeld.

Wij zijn een boeiende en levendige gemeenschap van alle leeftijden, van allerlei facetten van het leven met ook de voedselbank als uitdeelpunt.

De wijk komt gewoon de kerk in! Dit heeft toekomst!

10 maart 2016
Rob Vendel

Voor alle overige herinneringen klik HIER