Tejater Teneeter was destijds een toneelgroep, die het z.g. “meespeeltheater” ontwikkelde. Dit theater sneed onderwerpen aan die maatschappelijk toen heel relevant waren en de directe belevingswereld en leefomgeving van de kinderen weerspiegelden. De kinderen mochten actief meedoen en een rol van een speler overnemen. De groep verzorgde o.a. optredens in scholen.

Een lid van de gemeenteraad had vragen over de inhoud van een stuk (“te links/progressief”). Het ging over macht en onmacht (werkgever – werknemer; directie – mensen op de werkvloer). Ook bij schoolbesturen was er twijfel over de geschiktheid van het stuk voor de leerlingen. Er was dus twijfel of het wel op de lagere scholen in Nijmegen opgevoerd moest worden. De toenmalige wethouder van Onderwijs (ook voorzitter van De Stichting Samenwerkingsscholen, waar mijn school onder viel), vroeg mij toen of het stuk in onze aula opgevoerd kon worden. Enkele gemeenteraadsleden, leden van schoolbesturen, collega’s, de wethouder, een ambtenaar van afdeling onderwijs, woonden de voorstelling bij. De kinderen werden er duidelijk bij betrokken. Het werd een rommelige voorstelling; de kinderen waren duidelijk niet gewend aan het meespelen, reageerden verlegen of juist tegenovergesteld (stoer, blufferig); sommigen reageerden wel serieus, maar er waren ook kinderen bij die niets van het gebeuren begrepen. Ook voor de spelers van ‘Tejater Teneeter’ was het wennen, omdat ze met het stuk nog in de voorbereidingsfase zaten. Hoe dan ook: de kwaliteit van het gebodene was matig en de inhoud eenzijdig. De aanwezigen gingen na afloop in gesprek met de spelers en toen kwam al tot uiting dat ze het stuk ongeschikt vonden. Er werd later ook besloten om het niet op het programma voor de lagere scholen te zetten.

’s Avonds kreeg ik een boos telefoontje van een vader van een van de leerlingen. Zijn zoon Joris was kwaad thuis gekomen. Waarom? Hij vond namelijk, dat de directeur in het stuk er zeer slecht afkwam en hij vond het stuk maar niks. En zijn vader was………….. directeur van een groot bedrijf! Het werd een goed gesprek met de vader. Ik vertelde hem ook, dat we de volgende dag nog uitvoerig op het stuk zouden terugkomen en Joris alle gelegenheid zou krijgen om zijn kwaadheid in de klas te tonen. Joris kreeg trouwens de volgende dag behoorlijk veel bijval. Over het stuk waren de kinderen niet enthousiast. “Ik snapte er niks van”, “ik vond het eng om zelf mee te doen”, “waarom zaten die meneren langs de kant?”.

De regisseur en spelers van ‘Tejater Teneeter’ waren zelf ook niet tevreden. Ze wilden verbeteringen aanbrengen; ze vonden ook, dat ze de school en kinderen beter hadden moeten voorbereiden. Maar voor hen gold ook: ze zaten nog in de voorbereidingsfase!

Het stuk werd dus niet meer op scholen in Nijmegen e.o. uitgevoerd, door de beslissing van de wethouder en schoolbesturen. Officiële argumenten: niet geschikt voor kinderen van deze leeftijd (11/12 jaar) en kwalitatief onvoldoende. Maar informeel speelde wel degelijk mee, dat men ‘Tejater Teneeter’ te links, te activistisch vond.

Toch was ik het niet met die beslissing eens. Allereerst vond ik, dat ‘Tejater Teneeter’ meer tijd moest krijgen om het stuk te verbeteren, dus een tweede kans moest krijgen. En ook vond ik, dat niet de schoolbesturen, doch de afzonderlijke scholen zouden moeten beslissen of ze het stuk op hun school zouden laten uitvoeren. Binnen mijn bestuur hebben we er flink over gediscussieerd. Zelf heb ik ook met wethouder Hubers er over gesproken; hij stond heel erg open voor mijn standpunt, luisterde goed, maar hij bleef bij zijn opvatting en beslissing. We hadden wederzijds respect voor elkaar.

Dit gebeuren past helemaal in die roerige periode. Democratisering (o.a. op universiteiten, PA’s); wisselende gezagsverhoudingen, groeiende ouderparticipatie, enz. Voor- en tegenstanders voerden soms felle discussies. Pedagogisch bezien, was de vraag of het onderwerp van zo’n stuk nu wel of niet geschikt was voor kinderen van deze leeftijd natuurlijk ook belangrijk en relevant. Hoewel ik hierover ook mijn twijfels had, vond ik toch dat Tejater Teneeter tijd moest krijgen voor aanpassingen, zodat het stuk beter zou aansluiten bij de directe belevingswereld van de kinderen.

Rob van de Weerdt
Directeur Samenspel
Januari 2016

Voor alle overige herinneringen klik HIER