1 april 1982 zijn we als huisartsen begonnen in Dukenburg en inmiddels ….. 1 april 2016 met onze werkzaamheden gestopt!

We vermoeden dat we de langst praktiserenden geweest zijn in 50 jaar Dukenburg. Beiden studeerden we in Groningen en leerden elkaar in het eerste studiejaar ( ’71-’72 ) kennen. Naast de verliefdheid bleken we ook goed samen te kunnen studeren en samenwerken. Voor onze co- assistentschappen verhuisden we naar Deventer en volgden daar ook de opleiding tot huisarts, die toen 1 jaar duurde (tegenwoordig 3) Huisarts worden stond altijd op nummer één, omdat we naar ons idee dan het dichtst bij de mensen stonden en een stuk (-je ) mee mochten maken van ieders leven en gezondheid. Ook speelde een rol dat we als huisarts goed samen een werkkring konden zoeken. Destijds werkte bijna iedere huisarts nog met “ praktijk aan huis “ en was je, bij een overname,  “ verplicht “ om het huis er bij te kopen en goodwill te betalen voor de praktijk.

Nijmegen kenden we nauwelijks, maar de praktijk en de omgeving van Nijmegen sprak ons aan. Onze voorganger, huisarts Mommers, had de opbouw van Dukenburg meegemaakt, eerst vanuit een maisonnette in Malvert. De start was spannend, als jonge dokters. De verantwoordelijkheid, de bedrijfsvoering etc.

Annemiek was toen, jarenlang, de eerste en enige vrouwelijke huisarts in Dukenburg ( nu 6 ), wat toen mede maakte dat de praktijkomvang toenam. De samenwerking met collega’ s in de wijk bestond voornamelijk uit de diensten in avond, nacht en weekend. Er was nascholing , maar dan voor heel Nijmegen en omgeving. Wel was er een “ home team- overleg “ waar Maatschappelijk Werk, wijkverpleegkundigen ( toen nog maar 1 organisatie! ) en de wijkagent, dhr. Roelofs, aan deelnamen. Heel laagdrempelig werden kwetsbare bewoners besproken en, waar nodig en mogelijk, hulp gecoördineerd. Dat stopte na enkele jaren, mede door schaalvergroting en centralisering van het Maatschappelijk Werk en de wijkverpleging.

Geografisch hebben we Dukenburg steeds als een dorp beschouwd, door het Maas-Waal kanaal afgescheiden van de rest Nijmegen, maar ook omdat we in de afgelopen 34 jaar 3 generaties of meer van sommige families in de praktijk hadden en we veel familieverbanden ontdekten en langdurige vriendschappen vele decennia lang. De vele activiteiten in de wijk door heel veel vrijwilligers ondersteunen dit gevoel. Het multiculturele bestond bij de start uit een aantal Vietnamese en Marokkaanse gezinnen. De communicatie was soms moeizaam maar als je met respect voor en met elkaar sprak waren het altijd , en nu nog, heel fijne contacten. Fijn was het dat men kon/ kan kiezen voor een vrouwelijke- of een mannelijke huisarts. Nu is het aantal van oorsprong allochtone mensen in de praktijk fors toegenomen en bedraagt zeker 15- 20 % van het patiëntenbestand; nog steeds geldt hetzelfde : met rust en respect bereik je veel!

Deze ontwikkeling zagen we ook op de school waar onze 3 kinderen hun basisonderwijs volgden, de Nutsschool in Lankforst, op een steenworp afstand van ons woon- praktijkpand. Onze 2 zoons en dochter hadden daar een mooie tijd met veel vriendjes en vriendinnetjes, ook van verschillende etnische komaf.

De huisartsgeneeskunde heeft zich in de afgelopen jaren enorm ontwikkeld. Mede door veel protocollair te werken en ook door verschuiving van veel zorg vanuit het ziekenhuis naar de huisarts. Een voorbeeld daarvan is, dat bij onze start bijna alle mensen met suikerziekte door de internist behandeld werden en nu zeker 90% door de huisarts. Met deze uitbreiding van zorg nam het aantal huisartsen in Dukenburg toe en ook het overleg met andere werkenden in de eerstelijns gezondheidszorg. Ook vakinhoudelijk zijn we steeds meer gaan samenwerken, waaronder het nascholen met de huisartsen (en geregeld met ook de apothekers) uit Dukenburg en Lindenholt. De laatste jaren is de samenwerking met de thuiszorgorganisatie’s ( inmiddels meer dan 6!) geïntensiveerd , de informatieuitwisseling met de apothekers een vast punt etc.  Daarnaast is de automatisering en ook het internet, al vele jaren niet meer weg te denken uit de huisartsenpraktijk. Dit leidt er mede toe dat steeds meer mensen op het spreekuur komen, waarbij ze al het een en ander opzochten, soms met bijbehorende foto’s. Dit zal in de toekomst alleen maar toenemen, verwachten we.

De uitbreiding van ons takenpakket, waarbij we b.v. eerst met één doktersassistente werkten, en nu met drie, leidde ertoe dat we uit ons “ praktijkjasje “ groeiden. De gelegenheid deed zich voor te werken in het huidige gebouw in Malvert met de praktijk van Jan Hopman en bij apotheek Malvert. In de afgelopen vele jaren hebben we huisartsen, doktersassistenten en praktijkondersteuners opgeleid. Het is inmiddels een heel “bedrijf “ geworden , maar we probeerden het kleinschalige te bewaken, zo ook onze opvolgers Willemijn Plantenga en Jasper Visscher.

De avond- nacht- en weekenddiensten zijn al vanaf 1999 anders georganiseerd. Er is nu een regionale voorziening, de Centrale Huisartsenpost voor Nijmegen en omgeving, de CHN, van waaruit huisartsen spreekuur doen en visites rijden. Zeer goed georganiseerd en minder belastend voor de artsen. Wij hadden bijvoorbeeld in de eerste 17 jaar wel 100 nachten bereikbare dienst, vanuit huis weliswaar, later samen zo’n 15 nachten op de CHN. Wel is het diensten doen minder persoonlijk geworden: je ziet mensen kortstondig en doorgaans maar één keer.

Zo werkten we 34 jaar als huisarts in Dukenburg en wonen er nog steeds! Dat laatste met veel plezier: het “ dorpse “ bevalt ons prima.

Annemiek en Thijs Volkers
5 april 2016

Voor alle overige herinneringen klik HIER