Een huis voor George


studentenhuis
Het was in 1971 een hele overgang, van een studentenkamer in de Vondelstraat naar een vijfkamerwoning in de Meijhorst. Maar hij was afgestudeerd en had een baan aan de Radboud, dus hij moest verhuizen, en wist dat het alleen gemakkelijk was in het zo weinig geliefde Dukenburg. Het huurhuis was erg groot, maar toch stond het al gauw vol met boeken en andere belangrijke spullen, die tot op heden heel belangrijk voor hem zijn. Je moest daar wel een auto hebben, want een huis vlak bij de Staddijk was behoorlijk ver om iedere dag naar De Radboud te gaan, via de Hatertse brug.

Om een woonvergunning te krijgen had je wel een vrouw nodig. Genoeg vriendinnen waren bereid zijn fictieve vrouw te zijn, een “kunstvrouw”, zoals hij het zelf noemde. Omdat de huren te duur waren (vrije sector) werden die neerwaarts bijgesteld. Er stonden van dat complex nog zeer veel huizen leeg. Van de mooie groene omgeving van nu, was nog niets gerealiseerd. De voor- en achtertuin waren zompige moerasjes. De grond veerde terug als je erover liep, zoals bij een luchtbed.

meijhorst

Maar hij had buren, die allemaal in hetzelfde schuitje zaten, en elkaar hielpen. Het was een open sfeer, en dat was een prettige overgang na het studentenhuis. Nog leuker; als ze uit hun werk kwamen, gingen ze via de langzaam ontstane tuinen, bij elkaar iets drinken, en heel vaak liep dit gezellig samenzijn uit op gezamenlijk koken en eten, en was het lang plezierig toeven. Dit hebben ze nog heel wat jaartjes volgehouden, maar langzaam ging ook bij hen de sfeer veranderen. Maar met vrienden uit de eerste jaren heeft hij nog steeds contact.

In die tijd kwam de pastoor nog vragen of hij mee wilde doen aan de opbouw van de (kerk)gemeenschap in Dukenburg, maar dat was niets voor George. Hij leefde zijn leven, genoot van het werk en van zijn hobby’s en van gezelligheid en vrienden. Hij is echter nooit actief geweest in de wijk. Maar hij woont in hetzelfde huis nog steeds met het grootste plezier, en geniet nu van het groen, dat na bijna 50 jaar, Dukenburg zo mooi heeft gemaakt.

Iens Coppes
februari 2016

Voor alle overige herinneringen klik HIER