‘Past het beleid van StAAD binnen de opzet van de participatiewet?’, vroeg Jan van den Berg vorig jaar aan de burgemeester, CDA-er in hart en nieren.

‘Onzin’ was zijn reactie.

Hij gaf hiermee duidelijk lucht aan zijn ergernis over deze wet. Zorg voor je medemens zit in de genen van onze maatschappij al eeuwen en eeuwen, zo lichtte hij toe. Hij zei het niet, maar hij bedoelde vast ook de zuinige wijze waarop de regering de zorgtaken over de schutting gooide bij de gemeente.

Toch, juist in moeilijke tijden worden mensen uitgedaagd om het leven leuk te houden. Zo is StAAD ontstaan als een reactie op de enorme werkeloosheid in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Je stelt je kennis en vaardigheden als vrijwilliger ter beschikking aan cursisten, die iets van je willen leren. En dat gebeurt in een leerzame, maar vooral ook gezellige sfeer. En ook nu pakt StAAD een nieuwe uitdaging op: er melden zich in toenemende mate vrijwilligers met een beperking, die een cursus willen verzorgen. Ook cursisten met een handicap proberen we op te vangen.
Bron
Bruls in 2015 op bezoek bij StAAD (Stichting Anders Actieven Dukenburg)

Hoe brengt STAAD deze wet in de praktijk? Het verhaal van twee cursusleiders met een beperking en het verhaal van een cursist met mantelzorger:

Remy en Josine Wehberg: digitale terreur?

Remy, die lijdt aan Parkinson, ervaart soms de zegeningen van de moderne maatschappij als ‘digitale terreur’. Hij noemt als voorbeeld het net-nog-niet-verplichte gebruik van de DigiD in de contacten met je zorgverzekeraar en de overheden.

Kortgeleden kreeg hij als cadeau geld voor de aanschaf van een Smartphone. Samen met Josine, zijn vrouw, kocht hij het apparaat in een telefoonwinkel. Het behulpzame personeel installeerde alles. En toen begon de ellende. Na de eerste pogingen deze telefoon te gebruiken verdwaalde hij vrijwel meteen in de eindeloze hoeveelheid mogelijkheden, die zo’n modern ding ons biedt. Terug naar de winkel voor nadere uitleg en hulp. Het winkelpersoneel bleek zeer geduldig tot uitleg bereid. Maar enkele dagen later: wéér naar de telefoonwinkel en wéér goede hulp van de verkopers. ‘Maar’, zo zei Josine, ‘daar kun je niet mee aan de gang blijven. Op zoek naar ondersteuning lazen we de advertentie van StAAD in de Dukenburger: 10 lessen van 2 uur over gebruik en mogelijkheden van de Smartphone voor € 50,-.

En zo zijn we samen cursist geworden bij Ronald en Reynald: Remy als de cursist en ik gratis als mantelzorger voor mijn man.’ Remy vult aan: ‘De cursusleider Ronald begon de les met op het digibord te schrijven: ‘Domme vragen bestaan niet!’. Hierdoor voelde ik me meteen op mijn gemak en nu hebben we er alle vertrouwen in dat we deze mooie Smartphone na de cursus volledig en veilig kunnen gebruiken. Hierdoor krijgt mijn leven weer meer zin’.

Het echtpaar Wehberg heeft haar roots in Dukenburg, maar woont nu in Wijchen. Een stads deel als Dukenburg heeft door voorzieningen, zoals StAAD, ook een regionale functie.

Paul van Stiphout: uitval linkerhersenhelft en Nederlands kampioen tafeltennis?

Paul van Stiphout, geboren in 1983, deels in Australië opgegroeid, vertelt over de gevolgen van 19 operaties in verband met een tumor in de linkerhersenhelft. Hij had een verminderde capaciteit voor geheugen en concentratie en  was door weinig beweging erg zwaar geworden. Door leeslessen, spraaklessen en sporten verbeterde veel. Als trainer en coach bij tafeltennis is hij al als vrijwilliger bezig en werd zelf Nederlands kampioen in deze sport.

In zijn woorden: ‘Ik heb van nature een positieve instelling; niet klagen, maar aanpakken. Ik zocht bezigheid en via de vrijwilligerscentrale zag ik dat StAAD een cursusleider Engels zocht. Door mijn jeugd in Australië ben ik tweetalig opgegroeid en spreek dus ook prima Engels.  Na het eerste gesprek met een bestuurslid, werd ik  enigszins tot mijn verrassing meteen aangenomen als cursusleider Engelse conversatie. Ik had wel duidelijk laten weten, dat de ziekte kon terugkeren. Dat is ook gebeurd, maar door hulp van andere cursusleiders Engels bleef mijn cursusgroep intact en nu gaat het weer hartstikke goed.’
Gevraagd naar zijn ervaringen als jonge man(32)die les geeft aan merendeels ouderen, sprak zijn gevoel voor humor en sfeer in de les.‘Een 62-jarige vrouw had de hebbelijkheid om telkens als een andere cursist een woord niet wist, te gaan voorzeggen. Op een gegeven moment heb ik ze naar de andere kant van het lokaal gestuurd. En nu is de afspraak dat wie voorzegt,  € 0,10 in een potje moet stoppen. Ik hoop nog heel lang bij StAAD te kunnen blijven’.

Jan de Bruijn:redder van StAAD?

Jan de Bruijn, sinds 1988 al in contact met StAAD in verschillende functies, maar vooral als cursusleider pen– en potloodtekenen.

Hij woont al 40 jaar in Dukenburg.

In 1982, net toen StAAD werd opgericht, stopte Jan met zijn baan. In 1984 onderging hij een hartoperatie gevolgd door veel revalidatie, sport en ontspanning.
In 1988 volgde hij een cursus tekenen bij een leraar kunsthistorie die zeer kundig was en zelf pentekeningen maakte. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat alleen jonge, werkeloze mensen zouden deelnemen, maar die kwamen niet op het aanbod af. Wel de ouderen. Jan over een wanhopige vrouw: ‘Piet moet wat te doen hebben. Sinds zijn pensioen sjouwt hij de hele dag achter mij aan!’ Alle cursussen waren in principe gratis en door een grote toeloop juist ook van buiten Nijmegen hanteerde men later een cursusprijs van  f 3,50.

In 1993 gaf hij ook cursus tekenen. Jan vat samen: ‘Van losjes georganiseerd is StAAD veranderd in een strakke organisatie onder subsidievoorwaarden. ’In 1996 ging het niet goed met StAAD. Jan werd voorzitter a.i. en mede daardoor werd StAAD voor een roemloos einde gespaard. Een pikante herinnering: ‘Eens had ik een cursist die op de grond, half onder de tafel ging liggen tekenen. Op mijn vraag waarom, antwoordde hij: vanwege het mooie uitzicht!! Deze cursist heb ik snel buiten de deur gezet.’

Jan is nu de negentig gepasseerd en is langzaam bezig zijn werk als vrijwilliger af te bouwen. Zo lang het nog kan! Desgevraagd is hij nu bezig een nieuw logo voor StAAD te ontwerpen.

 

Voor alle overige herinneringen klik HIER