In dit venster wordt aandacht besteed aan Kunst in Dukenburg. Op diverse bekende (en misschien ook onbekende) plaatsen zijn allerlei kunstuitingen te zien.

Als eerste een interview met Denny Baggen, de kunstenaar die de muurschildering op de (inmiddels gesloopte) Willem Barentszschool heeft aangebracht:

Denny Baggen studeerde af in 1987,  aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem.
Sindsdien exposeert zij regelmatig in binnen en buitenland.
Zij heeft tal van wandschilderingen op haar naam staan in ziekenhuizen, scholen, bedrijven en op gebouwen  in de openbare ruimte.

Het werk van Denny Baggen is een lijnenspel in olieverf op doek. Haar schilderijen ogen op een afstand abstract,  één vlak, één kleur, met lijnen als structuur.

Dichterbij duikt in het lijnenspel een wereld van figuren op.
Kenmerkend in haar werk zijn mensen en dieren  in beweging en samenspel met een energieke positieve uitstraling, neergezet in een treffende vorm of contourlijn.
Ze zijn zoals ze zijn. Niet meer, niet minder.

Verrassend bezoek aan kunstenares Denny Baggen

Als je bij Denny in haar atelier in de voormalige Krayenhoffkazerne binnentreedt, word je stil van de hoge ruimte, het zachte licht en vooral door de overal aanwezige kunstwerken. Grote kleurige doeken met fijn lijnenspel vangen je aandacht. Prachtig om te zien.
Rustig pratend over deze bijzondere werkplek, zet ze koffie en nemen Jos Weenink en ik deze fraaie omgeving in ons op. Wij zijn er zowaar stil van.

Wat brengt ons hier?

Nadat we onszelf aan haar geïntroduceerd hebben, zitten we al snel middenin het kunstwerk, waar, voor ons, alles om begonnen is.

Wij zijn vanuit de Canon van Dukenburg bezig met het maken van een kunstbanier voor het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis. En deze tentoonstelling – rond tien banieren – wordt op 10 december door hoogleraar Dolly Verhoeven geopend.

Het is eind 1990 als Denny door Willem van het Hekke van de Stichting 5 mei Viering gebeld en gevraagd wordt om een grote muurschildering te maken. Na overleg met de gemeente moet dit kunstwerk aangebracht worden op de buitenmuur van de openbare basisschool Willem Barentsz in de wijk Meijhorst van het stadsdeel Dukenburg. Een plek die je niet kan ontgaan als je de ringweg door deze wijk neemt.

In die tijd was het heel gebruikelijk dat basisscholen monumenten adopteerden en als die “vergeven waren”, kon het ook een nieuw monument of kunstwerk zijn.

Hierdoor werden kinderen zich meer bewust van wat er gebeurd was. Dus het ontwikkelen van aandacht voor en versterking van het historisch besef.

Het thema ‘vrede’ was vanuit de opdrachtgever (gemeente Nijmegen en Stichting 5 mei Viering) voor de hand liggend.

Echter, de creatieve manier waarop Denny hier invulling aan geeft, verdient nog altijd grote waardering.

Denny stapt het leslokaal binnen en praat met alle kinderen, zo’n tachtig, over het thema vrede. Ze daagt de kinderen uit om hier hun eigen uitdrukking aan te geven. Ze wil geen tanks en bommen uit vliegtuigen zien, maar liever een vredesduif boven spelende kinderen.

Vervolgens worden niet de drie mooiste tekeningen uitverkozen, maar Denny laat alle kinderen meedoen en delen in haar muurschildering. “Dat is immers veel leuker voor iedereen, als ze naar de muurschildering kijken”, vertelt ze ons. En “ik houd niet van een competitie”.

Uit al hun tekeningen haalt ze een sprekend deel en schildert deze, in een prachtige compositie van 8 bij 4 meter op de buitenmuur van de school. Het is voor haar een hele puzzel om van al die ‘stukjes kunstwerk’ een samenhangend geheel te creëren. Maar ook om heel dicht bij de expressie van de kinderen te blijven en dit nauwkeurig weer te geven.

Het kunstwerk brengt ze met speciale verf en een coatinglaag op de bakstenen muur aan. Ze maakt soms hele lange dagen al schilderend op de ladder, vooral als, tegen de deadline, het weer eindelijk meezit.

En dan is op 27 april 1991 de dag van de officiële opening door burgemeester d’Hondt. De burgemeester mag het laatste stukje en ook een makkelijk stukje schilderen. Maar hij opent geheel in stijl. Hij levert een vredesbijdrage door met een zwarte lijn een hartje in het hart van de muurschildering te tekenen. “Met deze eigen draai, heeft hij mijn goedkeuring”, zegt Denny schalks.

Denny laat ons haar indrukwekkend fotoboek zien met een grote overzichtsfoto en details van het volwassen en tegelijkertijd kinderlijk kunstwerk:

25 Jaar lang trotseert het kunstwerk weer en wind en blijft het een blikvanger. Tot plotseling in 2015 de sloopkogel het lege schoolgebouw met kunstwerk vernield. Stichting Woongenot gaat op die plek een zorgcentrum bouwen. Woongenot en de ontwikkelaar hebben geen oog voor het ‘historisch perspectief’, van waaruit 25 jaar geleden dit kunstwerk door Denny en de kinderen is gemaakt.

Jacqueline Veltmeijer van de Werkgroep Canon van Dukenburg is ingeseind en legt de destructie van het kunstwerk in foto’s vast. Ook weet zij een paar brokstukken te bemachtigen.
Zij vormen het hart van onze kunstbanier over 50 jaar Dukenburg.

Denny praat – ondanks dat er nooit hierover met haar is gesproken- verrassend vergevingsgezind over deze daad. “Kunst moet niet altijd behouden blijven, daardoor wordt het zo statisch”. En “dat is voor de kunstenaars ook geen goede zaak, er moet ruimte voor werk blijven”.

Samen terugkijkend mijmert Denny hardop, dat muurschilderingen voorloper van de graffiti zijn. Het is misschien een gaaf idee om van het ‘historisch kunstwerk’ een ansichtkaart te maken.

 

Oktober 2016
Jos Weenink
Rob Vendel