Mijn eerste herinnering aan Dukenburg is van 1954, ik was toen 4 jaar. Toen mocht ik mee met Piet van Os, onze
overbuurman, die met paard en wagen langs de huizen ging om petroleum en diverse schoonmaak producten te verkopen, ik ruik ze nog steeds, de sunlight zeep, afwasblokken die in een klopper moesten en de Vinolia zeep. Had je iets nodig voor de volgende week, Piet had het bij zich veilig opgeborgen in de bok.

’s Morgens om 7.00 uur kwam Piet mij ophalen, we gingen dan het paard Lies wakker maken en goed poetsen voor weer een dag langs de deuren. Mijn taak was schoenen poetsen. Met een grote kwast mocht ik de hoeven van Lies poetsen. De tuiten vullen en alles wat nog meer nodig was en we konden op pad, samen op de bok en maar liedjes zingen wat soms best moeilijk was omdat we ondertussen ook brood aten. Lies sjokte met de zeer zware wagen vol petroleum op zijn gemakje richting Dukenburg, maar eerst nog Neerbosch-oost aandoen, daar stonden toen alleen nog maar boerderijen, daarna door naar Dukenburg de brug over. Van verkeer hadden we weinig last, er waren maar weinig auto’s op de weg. Dan links af een steil weggetje naar beneden en we stonden bij het eerste huis langs het kanaal, daar stond altijd al een emmer water klaar voor Lies, die ze in eén keer leegdronk. Ook was er koffie met iets lekkers en werd er gekletst, we hadden tenslotte alle tijd van de wereld en hoefden pas tegen etenstijd terug te zijn. Er waren altijd wel kinderen waar ik mee kon spelen en Piet pikte me wel weer op. Geweldige tijd gehad daar. Alle ruimte van de wereld.

Kitty Hondema
Januari 2016

Voor alle overige herinneringen klik HIER