Gevraagd werd om een stukje te schrijven over ,,iets bijzonders“ op de Prins Clausschool. Haast een onmogelijke opdracht. Bijna alles is bijzonder op een bruisende school. Je kunt schrijven over een schoolfeest waarop je met meer dan 1000 vaders, moeders en kinderen een schooljaar afsluit. Of je schrijft over het missen van een penalty waardoor de meisjes net geen kampioen van Nederland werden. Of over de voorbereiding voor de Heilige Communie die gegeven werd op een protestantse school. Of………………
Ik koos voor 1975. Suriname werd onafhankelijk en er kwamen 63 Surinaamse kinderen naar de Prins Clausschool. Ze kwamen midden in de winter en zagen voor het eerst sneeuw, hadden tintelende handen en veel te dunne kleren. De jongste was 4 jaar en de oudste 19 jaar. Hij, Boyke, was in Suriname bijna niet naar school geweest. Hij woonde daar bij zijn oma en zorgde voor haar. Hier leerde hij lezen samen met kinderen van 6 of 7 jaar. De meeste kinderen waren moslim, voor onze kinderen een totaal onbekend gegeven. We zochten samen naar een tandarts, vulden formulieren in en gingen heel vaak op huisbezoek. De kinderen waren heel leergierig en vonden bijna alles leuk.
Het is nu 2016. Hopelijk groeit de saamhorigheid met de ,,nieuwe” Nederlanders even snel.

Wim de Geus, januari 2016

Voor alle overige herinneringen klik HIER