Alles begint met goed buurtschap. Wijze woorden van de heer Abdelkarim Bellari, secretaris van de Stichting Anour Madrasati.

Op zondagmiddag 21 februari – het weer is somber – word ik door Abdelkarim hartelijk ontvangen op zijn kantoor, het kloppend hart van de bruisende Moskee en School in de Meijhorst 24-74.
Er zijn deze middag vooral kinderen in de basisschoolleeftijd aanwezig. De ochtendgroepen hebben tot 1 uur les gehad en nu zijn dus de middaggroepen op school voor hun lessen. In totaal bezoeken rond de 300 kinderen Anour Madrasati.

Een aantal mannen is druk in de weer om de elektriciteit weer op spanning te krijgen. De aardlekschakelaar is eruit geslagen. De elektricien blijkt bekwaam en al snel gaat het licht aan, juist op het moment dat Abdelkarim mij het woord ‘Anour’ uitlegt. In de letterlijke betekenis betekent het ‘licht’, zoals een lamp of de verlichting aan gaat. En in de meer figuurlijke of geestelijke zin duidt het op een bron van licht, zoals de profeet Mohammed als Verlichtend voorbeeld voor mensen geldt.

En het woord ‘Madrasati’ staat voor ‘mijn school’, gekozen vanuit het perspectief van de kinderen.

Abdelkarim is een echte gastheer en zorgt dat ik niets te kort kom. Hij geeft mij ook informatie over verschillende activiteiten en neemt dan even de tijd voor het gezamenlijke gebed.

Als hij terugkomt vertelt hij me dat de eerste moskee in Nijmegen al in beginjaren tachtig in de Vondelstraat kwam.
De vereniging Anour, is in 1996 opgericht en had haar domicilie in Hezeweide op het Danielsplein in Nijmegen. Maar die accommodatie was al snel te klein om alle activiteiten te kunnen uitvoeren. Vandaar dat het bestuur sinds 2013 heel gelukkig is met de huidige voorziening in de Meijhorst, die ze aanvankelijk van de gemeente huurde en nu ligt er een koopovereenkomst voor.

Het is duidelijk dat de Stichting op deze plek de krachten bundelt en zowel de Moskee als de School staan er na een grote opknapbeurt goed en fris bij. Er is veel werk verzet door de vrijwilligers, zowel in het aanboren van fondsen als in het schilderwerk. Chapeau!

 

Stichting Anour Madrasati zet in op drie samenhangende peilers: educatie, opvoeding en cultuur. Het is belangrijk om jonge kinderen “sterk te maken” door gericht te werken aan hun identiteit, de cultuur van de Islam en de Arabische taal. De kans dat hun ontwikkeling dan evenwichtig verloopt, is zo veel groter en daardoor zijn de kinderen weerbaar tegen allerlei invloeden van buiten. Radicalisering ligt dan veel minder op de loer.
Van oorsprong waren wij al veel bezig met onderwijs en opvoeding voor kinderen in de leeftijd van 5 tot 12 jaar. Nu hebben we ook 2 groepen van 15 tot 18 jarigen op school en kunnen die lijn vanuit de jonge kinderjaren doortrekken.

Een goede taalverwerving van het Arabisch – zo blijkt uit onderzoek – is ook voordelig voor de tweede taalverwerving zoals het Nederlands. Voor de ouders bieden wij ook opvoedingsondersteuning en voor de oudere kinderen huiswerkbegeleiding. Ook nodigen wij sprekers en deskundigen uit om informatie en advies op allerlei gebied te geven, bijvoorbeeld op het gebied van zorg, zoals de WMO.

In dit gebouw zijn in het weekend ongeveer 300 kinderen uit heel Nijmegen actief. Na een niveaubepaling maken we groepen van zo’n 20 kinderen, waardoor we op zondag 6 klassen hebben (ochtend en middag) en op zaterdag 2 klassen, eveneens op de ochtend en middag.

Ook zijn we gestart met een vorm van volwasseneducatie voor vrouwen en jongeren.

Op het gebied van maatschappelijke activiteiten zijn we heel actief met betrekking tot het actuele thema ‘radicalisering’. We hebben voor ouders sprekers gehad, die vertelden waarop ouders in het gedrag van hun kinderen moeten letten. Zodat ze in een vroeg stadium de signalen van ‘isolering’ al herkennen en zij met ons het gesprek met hun kind kunnen aangaan.

Wij begeleiden ‘onze kinderen’ in hun ontwikkeling en doen veel aan preventie, zodat ze opgewassen zijn tegen andere denkbeelden. Ze hebben dan minder behoefte om naar andere kennis op zoek te gaan, omdat ze door onze aanpak meer in balans zijn. Dit zijn onze praktijkervaringen.

Op 12 maart 2016 was er in dit kader weer een bijeenkomst van de SMN (Samenwerkende Marokkaanse Nederlanders).

Onze leerkrachten hebben zich verbonden aan de basisprincipes van de Islam en besteden in hun lessen met de kinderen aandacht aan hun geloofsbelijdenis, het gebed, het geven van aalmoezen, het vasten en de pelgrimage.

Ook zijn wij veel bezig met het thema ‘opvoeden in twee culturen’, zodat hier ook balans tussen ontstaat. Deze werkelijkheid kun je aan kinderen uitleggen, waardoor ze meer respect voor anderen krijgen. Wij zien de christelijke traditie in de Nederlandse samenleving als een verrijking.

Onze Moskee en School staat op de grens van de Meijhorst en de Aldenhof en midden in het stadsdeel Dukenburg. De buren, de bewoners van deze wijken, en de mensen die hier voor een rondleiding komen, zijn positief en hebben ons geaccepteerd. Dit is wederkerig. Met de wijkagent, Stg. Zevensprong, de wijkmanager, het bewonersplatform en de mensen van de Ontmoetingskerk hebben we goede contacten en een prima samenwerkingsrelatie.

In de ‘werkgroep vluchtelingen’ werken we voor de statushouders in Dukenburg nauw samen met de Ontmoetingskerk en VluchtelingenWerk.

Met de heer Harm Jan van der Veen van de werkgroep, hebben we – na wederzijds wennen aan elkaars eigen gewoonten – van de startbijeenkomst op 12 december 2015 in de Ontmoetingskerk een heel geslaagde dag gemaakt. Hij moest heel erg wennen aan het gegeven, dat in onze gemeenschap 1 uur niet precies 1 uur is, maar ze komen wel allemaal. Mijn advies aan hem was: “laat je verwachting los en je zult zien dat het goed komt”.

Met de Moskee en School voegen we iets toe aan de gemeenschap in Dukenburg, we voelen ons welkom en ik had al lang het gevoel “dat er hier iets ontbrak”. Natuurlijk, er moet nog veel gebeuren, maar “hier zit een tevreden mens”, zegt Abdelkarim aan het eind van ons boeiende gesprek.

We willen de rondleidingen en de open dagen 1 a 2 keer per jaar blijven doen.
“Want je moet je relatie onderhouden”, zo hebben we het goed gedaan tijdens de College Tour met de afsluiting in LUX. Hier hebben we positieve reacties op gekregen. Wij zeggen altijd “alles begint met goed buurtschap”, naar de woorden van de profeet zelf “wees goed voor je buur”.

Het is zo belangrijk, dat we mekaar kennen en van elkaar weten. Deze houding willen we naar de toekomst met meerdere activiteiten verder uitbouwen.En natuurlijk hebben wij ook te maken met het moeilijk vinden van goede vrijwilligers. Maar er ligt nog veel werk, ik denk aan de ontwikkeling van het ouderenbeleid, een sociaal juridisch hulploket, de samenwerking met Stip en SWT. Maar de essentie is, dat we mekaar aanvullen.

Nadat ik nog van een warme kop Marokkaanse thee met koekje heb genoten, krijg ik als afsluiting een mooie rondleiding door het hele gebouw en ben verwonderd over hoe goed alles in dit redelijk oude gebouw erbij staat. Abdelkarim mag terecht trots zijn op zijn Moskee en School.

Ik wens en gun hem hiermee veel succes.

22 februari 2016.
Rob Vendel

Voor alle overige herinneringen klik HIER