Trudy, koster en aanspreekpunt van de Ontmoetingskerk. Trudy Broekhuizen woont sinds 1977 in de Weezenhof. In 1982 is haar man overleden en vanaf die tijd is ze alleen.

Al in februari 1968 komt Henny in de Aldenhof te wonen. Het was in het begin echt pionieren, er was namelijk nog niet veel.

Drie generaties Zegers hebben op de boerderij gewoond. Met de aanleg van de nieuwe wijk verdwenen de boerenbedrijven meer en meer uit het gebied.

Aan de bouw van de vele woningen in Dukenburg, kleven meer herinneringen dan je zo op het eerste gezicht zou vermoeden.

Tussen de drie zendmasten op Dukenburgflats van radiopiraten Keizerstad, Contact en Delta was in de jaren 80 de ontvangst van reguliere zenders als Hilversum 3 abominabel.

Een dinsdagochtend begin juli. Ik fiets onder grijze luchten naar Tolhuis en kom een beetje bezweet aan bij Hennie Bauer die in de woongroep Non Solus woont.

Marloes is geboren in het dorpje Ravenstein, gelegen aan de Maas, op 20 november 1961.
Ze is nu al een tijdje werkzaam als hoofd kosteres in de Ontmoetingskerk in Dukenburg.

Na drie minuten weet je al dat je in gesprek bent met een ras Dukenburger. Zijn eerste “home” stond in 1970 in de Lankforst en vanaf 1974 houdt Hans Gerrits domicilie in Tolhuis.

Vincent Cuppen is op 31 oktober 1958 geboren in Nijmegen. In de toen nog nieuwe wijk, Heescheveld. In een groot gezin met acht kinderen was hij de zesde in de kinderrij.

Hans Veltmeijer en Rob Vendel zijn namens de werkgroep Canon van Dukenburg op 3 mei op bezoek bij Jo en Jaan Dorland. Met z’n tweeën durven ze wel!

“Wat moet ik hier nou de hele dag in deze slaapstad doen?” Herman Wissink, eerste wijkagent van Dukenburg van 1971 tot 1983, aan het woord over deze pionierstijd.

De ontwikkeling van de katholieke kerk in de Ontmoetingskerk, zoals pastor Theo van Grunsven vertelt: “Van pastoor naar pastor, we verloren een O maar wonnen er veel bij”.

Als men in de tachtiger jaren werkloos raakte, moest men voor sociale voorlichting en andere belangrijke informatie naar het werkelozencentrum Unitas.

Na 34 jaar heeft het huisartsenechtpaar Volkers-Grol de doktersdeur achter zich dicht getrokken. In deze herinnering vertellen zij over hun leven als huisartsen in Dukenburg.

In 2006 bestond het grootwinkelcentrum Dukenburg 30 jaar. Sinds die tijd zijn er natuurlijk wijzigingen geweest zoals winkels die kwamen en verdwenen.

Wim werd in 1926 in het Willemskwartier geboren.
Na de lagere school volgde hij de MULO en ging werken bij zijn vader in de kruidenierszaak.

De heer Derks is een van de bewoners van het oude Duckenburg die zijn plekje heeft gevonden in het nieuwe Dukenburg. In deze herinnering zijn verhaal over toen en nu.

Liesbeth Maas is fysiotherapeute en heeft haar praktijk aan de zestigste straat in de Meijhorst.
Toen Liesbeth haar diploma had gehaald, was er een overvloed aan fysiotherapeuten.

Peter Venrooij was als consulent OWWZ (Onderwijs aan WoonWagen en Zigeunerkinderen) intermediair tussen kinderen, ouders, scholen en instellingen.

In de flat ‘Schuilenburg’ 1 in Meijhorst is de heer Bakker de langst wonende. Hij heeft als man een bijzonder beroep en is een betrokken op zijn woonomgeving en zijn medemens.

Stichting Anour Madrasati zet in op drie samenhangende pijlers: educatie, opvoeding en cultuur. In hun school, moskee en in de Dukenburgse gemeenschap.

Directeur van het eerste uur van de Prins Mauritsschool Harm Oostdijk, herinnert zich van deze begintijd, vooral de grote ouderbetrokkenheid.

Het begrip ‘oecumene’ een cruciaal woord waarin de pastors volledig geloven, ook naar de toekomst. Het woord krijgt haar betekenis in deze samenwerkende kerk.

Ik zakte daar met de bus tot aan de assen de modder in. Het rijden met een pendelbus van Hatert naar Dukenburg is in de beginjaren niet zonder gevaar aldus Wil van Eekeren.

StAAD zorgt dat mensen met een beperking kansen krijgen. Past dit binnen de opzet van de participatiewet?’, vroeg Jan van den Berg vorig jaar aan de burgemeester.

Toen wij in 2002 uit Nijmegen Oost naar Dukenburg verhuisden, hoorden wij van alle kanten, dat is een brug te ver. Daar krijg je spijt van…..of niet?

Vijvers zijn soms te aantrekkelijk. Meerdere kinderen zijn in de loop van de jaren in het water terecht gekomen. Zo ook Yvonne Stoer die door haar moeder gelukkig op tijd is gered.

Eind jaren zestig, begin zeventig was er in Dukenburg niet zoveel te doen voor de jeugd. Maar gelukkig waren er vijvers. En dus, zoals Jaap van Essen vertelt, viste iedereen.

Toen Thijs, geboren in Limburg, eenmaal actief was in de Ontmoetingskerk werd hij al gauw betrokken bij het ophalen, selecteren en opslaan van al die spullen voor de Klaaswinkel.

Samen met andere buurtgenoten heeft Monica in 2012 het idee voor een volkstuin voor de maisonnette-bewoners met vol enthousiasme van de grond getild.

Het was in 1971 een hele overgang, van een studentenkamer in de Vondelstraat naar een vijfkamerwoning in Meijhorst. Maar hij was afgestudeerd en had een baan aan de Radboud

In 1984 neemt Nico de Boer de supermarkt in Meijhorst over en deze gaat verder onder de naam ‘C1000’. Nico zegt over die tijd: “ik ben in augustus in de Meijhorst begonnen”.

Gisteren ging ik op bezoek bij de Heer en Mevrouw Siero om hun verhaal te vangen van hun werkleven in Dukenburg.
Zij vertelden mij over hun Doe-het-zelf-Zaak.

Huub Spierings was hoofdagent van de politie in Nijmegen. In Dukenburg is hij vooral bekend als een van de initiatiefnemers en 1e voorzitter van de VAD (Vakantie Activiteiten Dukenburg)

Het is allemaal begonnen met een telefoontje; “We richten een Montessorischool op. We zoeken een hoofd van de school. Graag willen we op korte termijn een gesprek met je”.

De eerste schooldag, ik zal het niet snel vergeten. Er was nog geen meubilair. Alle materialen stonden op de grond. Er zaten ongeveer twintig kinderen in mijn groep.

Sjaan Vos-Remmerden weet ons ook te vertellen dat de stedenbouwkundige van Dukenburg, de heer Olivier, regelmatig fruit kwam kopen bij de familie Koedam.

Het is nu 40 jaar geleden dat ik de Samenwerkingsschool Tolhuis verliet. De herinneringen zijn vervaagd, maar zekere gebeurtenissen zijn in je geheugen gegrift.

Gerrit Kokke en Jo Hopman zijn in de verte familie van elkaar. Zij delen het gegeven geboren Dukenburgers te zijn. Daarvan bestaan er inmiddels velen.

Tijdens de eerste jaren dat de Willem Barentszschool bestond, hebben we samen met drie andere scholen bijzondere toneelavonden gehouden.

Op de Andreasschool aan de Creutzbergweg kwam ik al mijn vriendinnen uit Dukenburg weer tegen. Ach arme, ze moesten heel dat eind fietsen, door weer en wind.

Mijn eerste herinnering aan Dukenburg is van 1954, ik was toen 4 jaar. Toen mocht ik mee met Piet van Os, die met paard en wagen met petroleum langs de huizen ging.

De Nederlandse rapper Gers Pardoel heeft als klein jongetje in de kleutergroep gezeten van Nutsschool Lankforst. Hij zat bij Hennie Rensen in de groep.

Na een grote verbouwing in 1992 ging de Nutsschool Lankforst ook nog fuseren met basisschool Samenspel uit de Weezenhof. Het gebouw was meteen weer te klein.

In 1970 werd de Eikenhorst (later de Meiboom genoemd) in de Meijhorst opgeleverd en konden de eerste leerlingen zich aanmelden. Ted Hilgers werd benoemd als directeur.

Tejater Teneeter was destijds een toneelgroep, die het z.g. “meespeeltheater” ontwikkelde. Dit theater sneed onderwerpen aan die maatschappelijk toen heel relevant waren.

Vanwege de coupe van generaal Pinochet in Chili moesten velen naar o.a. Nederland vluchten. Eén gezin kwam in Weezenhof te wonen en Marguerita, kwam bij ons op school.

Toen we in 1969, komend van een flat in Tilburg, een groot huis in Lankforst kregen, waren we dolgelukkig. We hadden twee kinderen van 3 maanden en bijna 2 jaar.

Ik was vanaf 1973 leerkracht aan RK Basisschool Het Tolhuis en De Springschans en vanaf 1986 directeur van De Springschans en De Dukendonck tot september 2009.

Gevraagd werd om een stukje te schrijven over ,,iets bijzonders” op de Prins Clausschool. Haast een onmogelijke opdracht. Bijna alles is bijzonder op deze bruisende school.

We legden ons oor dit keer te luister bij het echtpaar Jo van Hees (81) en Cherry van der Leij (75). Met hen halen we herinneringen op over hun inzet voor Dukenburg.